l         

Το παζάρι της Αριδαίας στη μνήμη των παλαιότερων

Από τις πληροφορίες που συλλέξαμε προκύπτει ότι το παζάρι της Αριδαίας λειτουργεί, περίπου από το 1922. Το παζάρι γινόταν κάθε Πέμπτη και έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο το σημερινό, αλλά περιοριζόταν στο χώρο της σημερινής κεντρικής πλατείας.

Τα σεργκιά στήνονταν δεξιά και αριστερά από το ποτάμι που διέσχιζε την πλατεία. Το ποτάμι αυτό σήμερα έχει σκεπαστεί. Τα είδη που πωλούνταν ήταν κυρίως ρούχα, παπούτσια, τσεμπέρια, κάλτσες, πετσέτες, κλωστές, είδη οικιακής χρήσης, σπόροι, αυγά, τυρί, γιαούρτι, κότες, και λίγα λαχανικά. Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα  πουλούσαν κρασί και ούζο. Για να μπορεί κάποιος να στήσει το σεργκί του έπρεπε να πληρώσει φόρο. Τα μεγαλύτερα παζάρια γίνονταν παραμονές των μεγάλων γιορτών. Δηλαδή παραμονή Χριστουγέννων, Μεγάλη Πέμπτη και το Δεκαπενταύγουστο.

Στα παζάρια αυτά κατέβαιναν και παιδιά για να ψωνίσουν ρούχα και παπούτσια. Από τα γύρω χωριά ο κόσμος κατέβαινε στο παζάρι με τα ζώα. Συνήθως κατέβαιναν την Τετάρτη και διανυκτέρευαν με τα ζώα τους στα λεγόμενα χάνια. Τα πιο ονομαστά χάνια ήταν: Του Φιλάρετου, του Κούση, του Ιωακειμίδη και του Καραούση. Την εποχή εκείνη παράλληλα με το παζάρι λειτουργούσε και το ζωοπάζαρο, όπου πουλούσαν και αγόραζαν ζώα.Για τους ανθρώπους που έρχονταν από τα γύρω χωριά μια ξεχωριστή λιχουδιά ήταν το άσπρο ψωμί, επειδή στα χωριά συνήθιζαν να ζυμώνουν ψωμί στο σπίτι. Οι πιο γνωστοί φούρνοι ήταν: Του Χατζηγιαννάκη, του Βαδδά, του Καρπούζα, του Καραβασίλη, του Σφυρέλλα και του Καραούση.

Το παζάρι για τους ανθρώπους της εποχής εκείνης ήταν κάτι σαν πανηγύρι, ακόμα και να κάνουν καινούργιες γνωριμίες (νυφοπάζαρο).

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Μια φορά στη χώρα της φαντασίας ζούσε ο σούπερ - Πατατούλης. Ήταν πολύ χοντρός, είχε ένα μικρό κεφάλι και έτρωγε πάντα πατάτες. Έτρωγε πατάτες τηγανιτές, πατάτες στο φούρνο, πατάτες βραστές, πατάτες πουρέ, πατατοκεφτέδες και του άρεσε να διαβάζει βιβλία που μιλούσαν μόνο για πατάτες.

Στην ιστορία μας όμως, υπάρχει ένας κακός που μισούσε αυτούς που έτρωγαν πατάτες και ήθελε να τους καταστρέψει. Τον έλεγαν Πατατοθρανίο. Ο Πατατοθρανίος είχε την ικανότητα να μαγεύει τις πατάτες. Όποιος έτρωγε από τις μαγεμένες πατάτες μεταμορφωνόταν σε καροτοπιγκουίνο. Όποιος γινόταν καροτοπιγκουίνος έπρεπε να πάει στο Βόρειο Πόλο για να ζήσει.

Μια καλοκαιρινή μέρα ο σούπερ - Πατατούλης σηκώθηκε από το πατατοκρεβάτι του, έκανε τις πατατοασκήσεις του και ξεκίνησε για το παζάρι. Στο δρόμο σιγοτραγουδούσε το πατατοτραγούδι του:

«Γλυκές μου πατάτες σας αγαπώ

θα πέσω στον γκρεμό αν δε σας βρω…»

Όταν έφτασε στο παζάρι συνάντησε την κυρία Κρεμμύδα -

Σταφίδα που αγόραζε μήλα.

-Είναι φρέσκα; Ρώτησε τον πωλητή.

-Είναι τόσο φρέσκα που αν φάει η Χιονάτη θ’ αναστηθεί, απάντησε ο πωλητής.

-Εγώ θα προτιμούσα πατάτες, είπε ο σούπερ - Πατατούλης και προχώρησε πιο κάτω .

Το παζάρι είχε πολύ κόσμο και με δυσκολία έφτασε στον πάγκο με τις πατάτες. Δε φανταζόταν όμως ότι τον περίμενε  ο  Πατατοθρανίος μεταμορφωμένος σε Κεφτομυλωνά που πουλούσε πατάτες.

-Καλημέρα σας! Είναι νόστιμες οι πατάτες σας; Ρώτησε ο σούπερ - Πατατούλης.

-Και τι θέλεις να σου απαντήσω ότι δεν είναι νόστιμες; Είναι πατατοπεντανόστιμες. Απάντησε ο Κεφτομυλωνάς.

-Ωραία γιατί θέλω να φτιάξω πατατόπιτα, πατατοπιτάκια, πατατοψωμί, πατατολουκάνικα, πατατοκεφτέδες, πατατοπατάτες, πατατογλυκό, και άλλα πατατοφαγητά. Δώστε μου δέκα κιλά, σας παρακαλώ.

Ο Κεφτομυλωνάς που ήταν στην πραγματικότητα ο Πατατοθρανίος του έδωσε τις μαγεμένες πατάτες που θα τον μεταμόρφωναν σε καροτοπιγκουίνο.

Ο σούπερ – Πατατούλης έτρεξε χαρούμενος στο σπίτι του και μαγείρεψε τηγανιτές πατάτες. Δεν πρόλαβε να τελειώσει το φαγητό του και ένιωσε ένα χτύπημα στην κοιλιά που ανέβαινε όλο και πιο πάνω ώσπου η μύτη του μεγάλωσε, έβγαλε φτερά και έγινε καροτοπιγκουίνος. Πήγε στον πατατοκαθρέφτη του και κοιτάχτηκε.

Είδε τον εαυτό του και τρόμαξε.

Τρέχει λοιπόν στο δρόμο, στα σοκάκια, στα σπίτια και φωνάζει:

-Κοιτάξτε με, είμαι εγώ ο σούπερ – Πατατούλης!

Κανείς όμως δεν του έδινε σημασία και όλοι του έλεγαν να πάει να ζήσει στο Βόρειο Πόλο. Ήταν πολύ στενοχωρημένος και τότε συνάντησε  την κυρία Κρεμμύδα – Σταφίδα.

-Βοήθεια! Είμαι εγώ ο σούπερ – Πατατούλης. Έφαγα κάτι πατάτες και έγινα Καροτοπιγκουίνος.

-Σε είδα που αγόραζες τις πατάτες αλλά δεν ήξερα ότι ήταν μαγεμένες. Εγώ μπορώ να σε βοηθήσω. Πρέπει να φας κόκκινες ψητές πιπεριές για να γίνεις όπως ήσουν πριν. Αλλά οι πιπεριές πρέπει να είναι από το παζάρι της Αριδαίας.

-Μα εγώ δεν τρώω πιπεριές, τρώω μόνο πατάτες.

-Τότε μείνε όπως είσαι απάντησε η κυρία Κρεμμύδα – Σταφίδα.

-Μη φεύγεις σε παρακαλώ. Παρόλο που δεν τρώω πιπεριές αυτές τις πιπεριές θα τις φάω.

Έτρεξε λοιπόν η κυρία Κρεμμύδα – Σταφίδα στο παζάρι της Αριδαίας για να διαλέξει τις πιο κόκκινες πιπεριές που υπήρχαν.

-Καλημέρα σας κύριε Πιπερένιε . Σήμερα θέλω να διαλέξω μόνη μου τις πιπεριές που θα πάρω, είπε η κυρία Κρεμμύδα – Σταφίδα και άρχισε να διαλέγει.

Μετά έτρεξε στο σπίτι της να ψήσει τις πιπεριές και να τις κάνει σαλάτα. Μετά από λίγη ώρα ήρθε ο σούπερ – Πατατούλης, έφαγε τις πιπεριές κι έγινε όπως ήταν πριν. Ευχαρίστησε την κυρία Κρεμμύδα – Σταφίδα και έλεγε σε όλους ότι το παζάρι της Αριδαίας έχει τις πιο νόστιμες πιπεριές και πατάτες.

Όταν το έμαθε ο Πατατοθρανίος έσκασε από το κακό του και εξαφανίστηκε μια για πάντα.

Μια φορά κι ένα καιρό στη χώρα της φαντασίας υπήρχε ένας πρίγκιπας που τον έλεγαν Αναρύκοκο. Φορούσε ένα στέμμα από ανανά και τα ρούχα του ήταν φτιαγμένα από βελούδινο βερίκοκο. Είχε όλα τα καλά αλλά ήταν θλιμμένος γιατί οι κάτοικοι της χώρας του υπέφεραν από έναν κακό κλέφτη τον Κακοπανικό, που τους έκλεβε την παραγωγή. Οι κάτοικοι που δούλευαν στο παζάρι διαμαρτύρονταν στον πρίγκιπά τους γι’ αυτήν την κατάσταση. Τότε ο πρίγκιπας έστειλε το Φτερόπουλο να αγοράσει από το παζάρι της Αριδαίας ένα κιλό μαγικά αριδαιόφρουτα. Αυτά τα φρούτα θα τους έδιναν δύναμη να διώξουν μακριά τον Κακοπανικό.

Όταν ο Κακοπανικός έμαθε ότι το Φτερόπουλο πήγαινε στην Αριδαία θύμωσε και έπαιρνε διάφορες μορφές για να το εμποδίσει. Πρώτα έριξε μια φρουτοβροχή, αλλά το Φτερόπουλο την απέφυγε πετώντας πάνω από τα σύννεφα. Μετά μεταμορφώθηκε σ’ ένα μαύρο γεράκι της κατάρας και άρχισε να παρακολουθεί το Φτερόπουλο πάνω στον ουρανό.

Το Φτερόπουλο είχε ένα φίλο τον Χαρτοπατούσα που είχε μαγικές μπότες και μ’ αυτές μπορούσε να πετάξει ψηλά και να τρέξει γρήγορα. Ο Χαρτοπατούσας μπορούσε να γίνει αόρατος και μπορούσε να μεταμορφώνει τα φρούτα σε μαγικά φίλτρα. Έτσι ο φίλος του το Φτερόπουλο τον πήγε στο παλάτι και ο Χαρτοπατούσας ζήτησε από το βασιλιά να τον προσλάβει φρουρό για ν’ ακούει τους άλλους που κουβέντιαζαν για τον Κακοπανικό. Μετά από πολλές παγίδες επιτέλους έφτασε στην Αριδαία. Ο Κακοπανικός όμως έκανε την τελευταία προσπάθεια για να εμποδίσει το Φτερόπουλο να πάρει τα μαγικά αριδαιόφρουτα. Μεταμορφώθηκε σ’ ένα καλό και συμπαθητικό γέρο και με τα φλουριά που έκλεψε από τον πρίγκιπα πήγε στο παζάρι για ν’ αγοράσει όλα τα μαγικά αριδαιόφρουτα. Έτσι λοιπόν ο Κακοπανικός αγόρασε όλα τα μαγικά αριδαιόφρουτα. Τα πήγε σπίτι του και αφού τα μάγεψε με κακές μαγικές δυνάμεις τα επέστρεψε με τη δικαιολογία ότι τα φρούτα δεν ήταν καλά και ήταν σάπια.Μια χωριατοπούλα όμως είχε κάτι ροδάκινα που ο Κακοπανικός δεν τα είχε μαγέψει και τα έδωσε στο Φτερόπουλο να τα πάει στη χώρα της φαντασίας.

Ο Αναρύκοκος μοίρασε τα ροδάκινα στους κατοίκους και την άλλη μέρα όταν ήρθε ο Κακοπανικός να τους κλέψει την παραγωγή οι κάτοικοι είχαν δύναμη και τον έδιωξαν μακριά. Ο Κακοπανικός έγινε σύννεφο και χάθηκε στον ουρανό . Μετά από όλα αυτά βασίλεψε ειρήνη στη χώρα της φαντασίας για πάντα και ζήσαμε εμείς καλά και σεις καλύτερα.

Ιστορίες από το παλιό παζάρι της Αριδαίας

Αποκλεισμένοι  στην  Αριδαία

Μετά από έξι ώρες περπάτημα με το γαϊδούρι, φτάσαμε στην Αριδαία, την προηγούμενη όμως μέρα του παζαριού και κοιμηθήκαμε στο χάνι μαζί με τα ζώα για να είμαστε πρωί – πρωί στο παζάρι. Πιάνει όμως μια δυνατή βροχή και σπάει η γέφυρα που υπάρχει μπαίνοντας στην Αριδαία (στο τωρινό ΚΤΕΛ) και πλημμυρίζει ο τόπος. Χωρίστηκε ο κόσμος στα δύο. Οι μισοί μέσα στην Αριδαία και οι άλλοι μισοί έξω αφού δεν μπορούσαν να περάσουν το ποτάμι και έτσι γύρισαν πίσω στα χωριά τους. Εμείς που ήμασταν μέσα αποκλειστήκαμε για δύο ημέρες μαζί με τα ζώα μας αφού δεν υπήρχε άλλος δρόμος τότε για να φύγουμε. Τελικά το παζάρι δεν έγινε και αφού φτιάχτηκε η ξύλινη γέφυρα γυρίσαμε ταλαιπωρημένοι πίσω στο χωριό με το γαϊδούρι και χωρίς ψώνια.

(Μαρία Πετρούση)

Το βόδι έφαγε τα λεφτά

Πήγα στο παζάρι με το κάρο για να πουλήσω σταφύλια. Πούλησα τα σταφύλια και πήρα πολλά λεφτά. Τα λεφτά τα έβαλα μέσα σε ένα ντορβά. Έφυγα για μια στιγμή και άφησα τα λεφτά σε μια άκρη. Όταν επέστρεψα είδα το βόδι να μασουλάει τα λεφτά. Έτσι έμεινα δίχως λεφτά.

(Ανδρίτσου  Κατερίνα)

Ο μπάρμπα-Ντέλιος

Αστεία και συγκινητική ιστορία είναι αυτή του μπάρμπα-Ντέλιου που έκανε κάθε Πέμπτη την εμφάνισή του στο παζάρι. Ήταν πάντα μεθυσμένος με τα παιδιά να τον κυνηγούν και να του κρεμάνε διάφορα πράγματα να τον κοροϊδεύουν σχηματίζοντας μια πομπή που διέσχιζε το παζάρι.

(Τσαρσανάκου Μαρία)

Το άσπρο ψωμί

Πριν από πολλά χρόνια κατέβαιναν στο παζάρι δύο άνδρες. Ο ένας από τους δύο έβγαλε το μαύρο ψωμί του από τον ντορβά, ο άλλος τον συμβούλεψε να το πετάξει γιατί θα έβρισκε άσπρο και αφράτο στο φούρνο της Αριδαίας. Έτσι και έκανε. Μόνο που στο φούρνο έπρεπε να πληρώσει και καθώς δεν είχε λεφτά έμεινε πεινασμένος.

(Τσαρσανάκος Πέτρος)

Το κουτσό άλογο

Μια φορά κατέβηκε στο παζάρι κάποιος για να πουλήσει ένα άλογο. Μόνο που το άλογο ήταν κουτσό. Επειδή δεν το έπαιρνε κανείς έβαλε  το άλογο να καθίσει κάτω και όταν κάποιος τον ρώτησε πόσο κάνει αυτός του είπε επίτηδες πως δεν το πουλάει, γιατί ήτανε πολύ καλό και ακριβό. Ο άλλος επέμενε να  το δοκιμάσει και αν ήταν καλό θα το αγόραζε. Τότε ο πωλητής του  ζήτησε πολλά λεφτά και με τη συμφωνία ότι δε θα το δοκίμαζε. Έτσι κατάφερε να πουλήσει το κουτσό άλογο πιο ακριβά από τα άλλα στο παζάρι.

(Καραδήμος Προκόπης)

Έλειπε ο ζυγός…

Μια Πέμπτη πήγαμε με τη μητέρα μου στο παζάρι με το κάρο. Το αφήσαμε στην αυλή της εκκλησίας της Αριδαίας. Όταν γυρίσαμε να το πάρουμε έλειπε ο ζυγός. Στενοχωρηθήκαμε πολύ και αρχίσαμε να τον ψάχνουμε. Ρωτήσαμε εδώ και εκεί ώσπου ένας αστυνομικός μας είπε ότι ήταν παράνομο να αφήνουν τα ζώα στο χώρο της εκκλησίας. Έπρεπε να καθαρίσουμε το μέρος από τις κοπριές για να πάρουμε το ζυγό από την αστυνομία, για να μπορέσουμε να ζέψουμε τα ζώα και να επιστρέψουμε στο σπίτι.

(Τζολάκη  Ελευθερία)

Παγωτά ΕΒΓΑ

Φώναζε ο παγωτατζής: ΕΒΓΑ να πάρεις ΕΒΓΑ. Αναρωτιόμουν ποιους φώναζε να βγούνε αφού ήταν όλοι έξω. Δεν ήξερα ότι το ΕΒΓΑ ήταν μάρκα παγωτού.

(Νέμτσης Γιάννης)

Σχέδιο εργασίας

Έγινε συζήτηση με τα παιδιά για το τι είναι το παζάρι, πότε γίνεται, τι μπορούμε να βρούμε εκεί, ποιοι πουλάνε στο παζάρι κ.ά. Συζητήσαμε για διάφορα προϊόντα , λαχανικά, ψάρια, φρούτα, λουλούδια κλπ.

Έγινε ένα ενδεικτικό ιστόγραμμα με τα προϊόντα του παζαριού.

Μετά από συζήτηση συντάχτηκε ερωτηματολόγιο από τα παιδιά με σκοπό να συλλέξουν πληροφορίες από τους παππούδες και τις γιαγιάδες  τους σχετικά με το παλιό παζάρι της Αριδαίας.

Κάναμε την πρώτη επίσκεψη στο παζάρι. Τα παιδιά παρατήρησαν τους διάφορους πωλητές και παραγωγούς. Παρατήρησαν τους ξύλινους πάγκους όπου ήταν στοιβαγμένα τα προϊόντα. Διάβασαν τις τιμές των προϊόντων.

Όταν επιστρέψαμε στο σχολείο έγινε καταγραφή νέου λεξιλογίου, όπως παζάρι, σεργκιά, παζαρλού. Λέξεις που τις χρησιμοποιούμε αλλά δεν είναι ελληνικές. Τα παιδιά ανέλαβαν να βρούνε τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις. Καταγράψαμε τις φράσεις που ακούσαμε στο παζάρι.

ΠΑΖΑΡΙ: Η λέξη «παζάρι» κατάγεται από την ανατολή. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας σήμαινε τα μεγάλα λαϊκά πανηγύρια, που στήνονταν με αφορμή κάποια γιορτή. Αλλά και στο Μεσαίωνα, στη δύση, δημιουργήθηκαν και λειτουργούσαν χώροι οικονομικών συναλλαγών: έμποροι, τεχνίτες, αγρότες, καλλιτέχνες, περιηγητές συναντιόνταν κι έκαναν τα παζάρια τους στις διάφορες πλατείες, όπου χτυπούσε η καρδιά της μεσαιωνικής πόλης.

Σεργκιά ή σουργκιά: Λέγονται τα ξύλινα περίπτερα.

Παζαρλού: Λέγεται η τέντα πάνω από τους ξύλινους πάγκους.

Ζωγράφισε κάθε ομάδα το παζάρι όπως το είδε μετά την πρώτη επίσκεψη.

Διαβάσαμε το βιβλίο της Ελένης Βαλαβάνη: «Στη Λαϊκή! Στη Λαϊκή!» Ακολούθησε συζήτηση.

Τα παιδιά επέστρεψαν τα ερωτηματολόγια συμπληρωμένα μαζί με παλιές φωτογραφίες του παζαριού της Αριδαίας.

Οι ομάδες επεξεργάστηκαν τα ερωτηματολόγια και κατέγραψαν τις πληροφορίες. Γράψαμε την ιστορία του παζαριού όπως γινόταν παλιά στην Αριδαία.

Διαβάστηκαν οι ιστορίες του παζαριού που έφεραν τα παιδιά από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Έγινε συζήτηση και δόθηκαν επικεφαλίδες στις ιστορίες.

Έγινε ανάγνωση της ιστορίας της Αγγελικής Βαρελά: «Όταν θα πας, κυρά μου στο παζάρι…» Έγινε συζήτηση και απομονώθηκαν εκφράσεις και χιουμοριστικές φράσεις και έπειτα έγινε δραματοποίηση από τα παιδιά.

Κλάσματα με μήλα. Κάθε ομάδα κόβει τα μήλα και μετά γράφει σε κλάσμα τι μέρος του φρούτου παίρνει κάθε φορά.

Διατυπώνουν και λύνουν προβλήματα πρόσθεσης και αφαίρεσης που έχουν σχέση με τη λαϊκή αγορά.

Κόβουμε ευρώ από χαρτόνι. Οι μισές ομάδες κάνουν τους παραγωγούς και οι άλλες μισές τους καταναλωτές. Τα παιδιά πουλούν και αγοράζουν, δίνουν ρέστα κ.λ.π.

Γίνεται δεύτερη επίσκεψη στο παζάρι. Καταγράφουμε με κάμερα την επίσκεψη. Βγάζουμε φωτογραφίες. Ηχογραφούμε τις φωνές που ακούγονται στο παζάρι. Παίρνουμε συνέντευξη  από τους πωλητές και τους παραγωγούς. Τα παιδιά παρατηρούν διάφορους σπόρους, μπαχαρικά, μυρωδικά, φυτά, καρπούς, φρούτα, λαχανικά και όσπρια . Παίρνουν πληροφορίες από τους παραγωγούς για το καθένα ξεχωριστά. Στον πάγκο με τα λουλούδια μαθαίνουν πως πρέπει να φροντίζουν ένα φυτό. Αγοράζουμε φυτά, γλάστρες και φράουλες. Όταν επιστρέφουμε στο σχολείο κάθε ομάδα φυτεύει δύο γλάστρες και αναλαμβάνει να φροντίζει τα φυτά.

Με τις φράουλες που αγοράσαμε κάνουμε μαρμελάδα.

Γίνεται εκτεταμένη συζήτηση για τα φρούτα και τα λαχανικά. Τα παιδιά ταξινομούν φρούτα και λαχανικά κατά εποχή (ανοιξιάτικα, φθινοπωρινά, χειμωνιάτικα και καλοκαιρινά). Διαβάζουμε το βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου: «Λαχανικά» και χωρίζουμε τα λαχανικά σε δύο κατηγορίες, σε αυτά που γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες και σε αυτά που ήρθαν από άλλες χώρες (εργασία σε χαρτόνι). Κάθε ομάδα συμπληρώνει ένα φύλλο εργασίας για το ποιο μέρος τρώμε από το κάθε φυτό.

Κάνουμε τυπώματα φρούτων και λαχανικών .

Γίνεται συζήτηση για υγιεινή διατροφή. Διαβάζουμε το βιβλίο της Σοφίας Μαντούβαλου: «Μια φορά ήταν… η Κολοτούμπα» που έχει σχέση με υγιεινή διατροφή. Γίνεται σχετική εργασία σε χαρτόνι.

Μετά από συζήτηση καταγράφουμε τι πρέπει να προσέχουμε και πώς να συμπεριφερόμαστε όταν πηγαίνουμε για ψώνια στη λαϊκή. Δηλαδή προσέχουμε: Να είμαστε ευγενικοί με τους πωλητές – παραγωγούς. Αυτό που θα αγοράσουμε να είναι σε καλή κατάσταση (όχι βρώμικο, σάπιο, μαραμένο κ.λ.π.). Ψάχνουμε να βρούμε τα σεργκιά με τις καλύτερες τιμές. Προσέχουμε να μη μας βάζουν χαλασμένα προϊόντα μαζί με τα καλά και να μη μας πουλάνε λιγότερο από όσο αγοράζουμε.

Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες και γράφουν από ένα παραμύθι. Η μια ομάδα γράφει το παραμύθι «Ο Σούπερ - Πατατούλης» και η άλλη ομάδα το παραμύθι «Ο Πρίγκιπας - Αναρίκοκος».

Κάνουμε επίσκεψη στα γραφεία του Δήμου και παίρνουμε το σχεδιάγραμμα του παζαριού όπου τα παιδιά παρατηρούν σε ποιους δρόμους της Αριδαίας γίνεται το παζάρι.

Κάνουμε με γύψο μήλα, λεμόνια και πορτοκάλια και τα βάφουμε. Ακούμε τραγούδια σχετικά με τη λαϊκή.

Στο τέλος της σχολικής χρονιάς παρουσιάστηκε από τους μαθητές «το παζάρι της Αριδαίας στο χθες και στο σήμερα», θεατρικό στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης. Επίσης τα παιδιά χόρεψαν το τραγούδι: «Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι…».

Διαθεματική  προσέγγιση

Γλώσσα

Ανάγνωση σχετικών κειμένων

Καταγραφή νέου λεξιλογίου

Φύλλα εργασίας

«Σκέφτομαι και γράφω» σχετικά με το θέμα

Παραγωγή παραμυθιών

Μαθηματικά

Κλάσματα με φρούτα

Προβλήματα πρόσθεσης και αφαίρεσης

Δραστηριότητες με αριθμούς

Μελέτη Περιβάλλοντος

Η ενότητα που αναφέρεται στα φυτά καλύφθηκε και συμπληρώθηκε από την ευέλικτη ζώνη καθώς και η ενότητα που αναφέρεται στην διατροφή

Αισθητική αγωγή

Δραματοποίηση

Ζωγραφική

Κατασκευές με γύψο

Τεχνολογία

Χρήση φωτογραφικής μηχανή

Χρήση βίντεο